Twee van mijn innig geliefde Clematissen stonden wat uit het directe zicht. Daar hadden slakken dankbaar gebruik van gemaakt door ze vakkundig te millimeteren. Schrok me een hoedje toen ik het uiteindelijk zag. Heb ze uitgestoken en in een pot in de intensive care gezet. En werkelijk, heb ik een enorme tuin vol prachtige bloeiers, maar word ik zo gelukkig van die minuscule groene puntjes die nu, na tien dagen, verschijnen. ZE DOEN HET NOG! :-)
Woensdag 20 Juli 2016 om 21:03

7 reacties

Tom M. Het geluk zit soms in (héél) kleine dingen ;-) Woensdag 20 Juli 2016 om 21:35
Heidi Zo is dat! En dit zijn heel kleine gelukjes die zullen uitgroeien tot....:-) Woensdag 20 Juli 2016 om 21:43
Jacques C. Goed gedaan Woensdag 20 Juli 2016 om 21:44
Heidi Dankjewel. Dat vind ik toch het leukst aan tuinieren. :-) Woensdag 20 Juli 2016 om 21:54
Tom M. inderdaad, beetje zoals kinderen opvoeden... Met dat verschil: Op een bepaald moment staan kinderen op hun eigen benen en gaan hun eigen weg, planten zijn een constante (en ook leuke) zorg, zonder einde :-)
Amai, wat een vergelijking... Woensdag 20 Juli 2016 om 21:58
Heidi Amai, amai, het wordt tijd voor Tirol geloof ik. :-) (En dat slaat ook nergens op...) :-)) Woensdag 20 Juli 2016 om 22:00
Tom M. :-) :-) :-) Woensdag 20 Juli 2016 om 22:02

3 tuiniers vinden dit leuk