De tuin gaat zijn eigen weg

Elk jaar weer geef ik op een kille, gure novemberdag de tuin terug aan de natuur. Dan laat ik hem los, maar keer hem niet de rug toe. Ik wuif hem uit zoals een schooljuf die, na een lang schooljaar, haar klasje op vakantie stuurt waarbij ze opgelucht ademhaalt omdat haar lastigste leerling is getemd.

De tuin gaat zijn eigen weg.

De tuin mag zijn eigen weg gaan, en al is het maar miniem, hij kan zich vanaf nu alles veroorloven. Het laatste onkruid mag blijven staan en hoeft zich niet meer stiekem te verbergen. Scheefgezakte wederik en overhellende, verlepte planten worden voorbij gelopen zonder gemor. De uitgebloeide bloemen van de eenjarige Cosmos zijn verdord.De zaden zijn verzameld. De zaaddozen van Chinese bieslook heb ik zorgvuldig uitgeknipt. Elk jaar buigen de zaadhoofdjes naar het dolomietpad toe waar ze massaal hun zaden laten vallen zodat in de lente het pad bezaaid is met kleine plantjes. Daarom heb ik er in het najaar de schaar ingezet.

Onze mol heeft zich een weg naar boven gebaand. De vele molshopen in het weiland wijzen er op dat hij graag een frisse neus haalt. De egel laat zich niet meer zien en ook de slakken hebben in onze tuin een winterhotelletje geboekt.

Vele tuinbewoners wijken. Enkel de vogels zoeken naarstig naar bessen en zaden. Schreeuwlelijke eksters ruziën in de naburige grote berk.Het zijn heuse dictators. Ze schetteren erop los en verjagen elkeen die vliegt waar zij het niet willen. Stilaan raakt ook het terras leeg. Potten met eenjarige plantjes zijn leeggemaakt, gereinigd en met voorjaarsbloeiende bollen gevuld. De potten staan op pootjes zodat het overtollige water weg kan. Ze staan in groep tegen een beschutte muur. Ook de grote hosta’s blijven in hun pot buiten overwinteren. Het verlepte blad is over het hart van de plant gelegd als natuurlijk dekentje. Elk voorjaar komen ze met succes terug tevoorschijn.

Niet alle potplanten kunnen schadeloos de winter buiten doorbrengen. Miniroosjes, vorstgevoelige hortensia’s, Lavendula stoechas en schalen met Echeveria zijn sinds enkele weken in de serre ondergebracht. Vanaf december zal een bijkomende binnenbekleding met noppenfolie de serre binnenin enkele graden warmer maken. Spaden, rieken, cultivator en plantschepjes zijn oppervlakkig schoongemaakt. Elk jaar neem ik me voor het tuingerei eens grondig aan te pakken. En elk jaar weer stel ik het uit.

Zo slordig ik met mijn tuingerief omga, zo zorgvuldig hark ik nu het gazon. Vallende bladeren en takjes van de berken worden regelmatig bij elkaar geveegd. Tussen al die kleine werkzaamheden door, kijk ik deze maand de ogen uit, naar de tuin die zijn herfstgarderobe uit de kast haalt en zich tooit met okerkleurige, gele en oranje creaties. Vooraleer een wit berijpt winterkleed aan te trekken en in een diepe winterslaap te dommelen, paradeert de tuin voor de laatste keer. Ik kijk. Ik sta op de eerste rij, geef applaus en wuif hem uit.

Greet Berghmans

blaeckerhof@hotmail.com