Kattenpaadjes

Kattenpaadjes

Buiten de grens van het perceel, bevat onze tuin verschillende afbakeningsplaatsen binnenin. Het zijn die plekjes in de tuin die regelmatig door de poezen worden gemarkeerd met een straaltje urine. Poezen gebruiken steeds opnieuw dezelfde kattenpaadjes in de tuin. Ze lopen langs doorloopweggetjes die met elkaar verbonden zijn door een fijnmazig netwerk van wegen. Niet alleen wanneer het territorium wordt voorbijgelopen is geurafzetting een normaal verschijnsel; ook binnen het eigen terrein wordt er afgebakend, en dit om aan soortgenoten duidelijk te maken dat het hún plekje is. Zelfs vreemde katten zullen steeds andermans tuin doorlopen via dezelfde kattenpaadjes. Ongecastreerde katers zetten scherpriekende geurvlaggen tijdens de katertijd. Het ganse jaar door zijn ook gesteriliseerde poezen en gecastreerde katers ijverig in het handtekenen.

In onze tuin valt goed op te merken welke paden worden genomen en waar de mededelingsborden zijn geplaatst: het houten hek van de boomgaard, de garagepoort, het houthok, de zijkant van het tuinhuis, de buxusbollen en drie buxusplantjes in het buxuscompartiment dat aan het dolomietpad grenst.

Met drie gesteriliseerde huispoezen, één gecastreerde kater en twee ongecastreerde buurtkaters kunt u gerust stellen dat er veel gesigneerd wordt in onze tuin.

Allemaal verkiezen ze de buxusbollen en de drie buxusstruikjes langs de weg om te signeren. Telkens wordt hetzelfde plekje buxus bestraald.

In het begin wendde ik verschillende middelen aan om dit vervelende kattengedrag af te leren: de buxus besproeien met een kattenschrik spray, een straal water richten naar de poezen, de binnenzijde van de buxusperken beplanten met wijnruit (Ruta graveolens) die katverjagend zou zijn, in de handen klappen en brullen telkens een staart de hoogte inging… Het heeft niet veel geholpen. De spray bleek slechts enkele dagen te werken, de waterstraal maakte onze poezen humeurig, en wijnruit had geen effect omdat hij binnen de buxusperken stond. Het roepen en tieren met handgeklap bleek enkel voor mezelf een ontlading te zijn. Het was dé enige efficiënte manier om persoonlijk aan het groeiende probleem het hoofd te bieden. Want door al die aangewende middelen werd het sproeiprobleem verlegd naar andere plaatsen in de tuin, met als gevolg: rusteloze katten die steeds andere plekjes buxus besproeiden, en een tuin die vol sproeten stond.

Sinds enkele jaren heb ik de strijd opgegeven. Sindsdien blijft het sproeiprobleem beperkt tot die enkele buxusstruikjes en de onderkant van enkele buxusbollen. Van onze huiskatten zijn Lotte en Mieke dé grote artiesten in het signeren van buxus. Keer op keer kunnen we aflezen wie er gesproeid heeft. Zo besprenkelt Mieke de buxus subtiel met enkele spatjes urine. Zij zet een kleine paraaf langs de zijkant. Lotte – de rosse diva met XXL formaat – sproeit een heuse plas. Zij heeft sterallures, dus geen klein petieterig paraaf voor haar. Zij zet haar volle handtekening bovenop elke laatste kattenmededeling in de tuin. Omdat zij op haar domein ‘Chez Moi’ met Charlotte wenst aangesproken te worden, is haar signatuur van sierlijke krullen voorzien en met een extra lijntje als ‘finishing touch’. En dat scheelt een hele sproeistreep.

Greet Berghmans