Nyssa sylvatica

Nyssa sylvatica

Naam

 Nyssa sylvatica

Nederlandse naam

 Tupelo

Familie

 Nyssaceae

Franse benaming

 Nyssa des forêts

Engelse benaming

 Black tupelo, Black gum, Pepperidge

Herkomst

 Centraal en Oost-Amerika

Hoogte

 14-16 meter

Blad

 eivormig tot ovaal, puntig toelopend, donker glanzend groen, in de herfst opvallend rood-oranjegeel

Bloemen

 klein, groenig tot wit in juni

Vruchten

 blauwe bessen aan vrouwelijke planten

Algemeen

 Nyssa sylvaticais, zoals zo veel typische herfstverkleurende bomen, weerom een boom afkomstig uit het grensgebied tussen de Verenigde staten en Canada. Hij groeit daar in de lager gelegen rivierdalen; de zgn ‘Bottomlands’. Tot het einde van het Tertiair kwam deze boom bij ons voor. Na de laatste ijstijd is hij voorgoed uit Europa verdwenen.

Bij ons wordt deze boom een 15 tal meter hoog .Op het thuisfront groeit hij uit tot een forse boom en kan hij vlot de 20m overschrijden. De tupelo maakt een brede, eivormige tot ronde , half open kroon. Op latere leeftijd buigen de horizontaal ingeplante takken elegant door. De schors is lichtgrijs en diep gegroefd.

De bladeren van Nyssa sylvaticazijn meestal variabel van vorm. De basisvorm is eivormig tot ovaal maar steeds tot een punt toelopend. In de zomer is het glanzend donkergroen aan de bovenkant. De onderkant is vrij dof. In de herfst verkleurt het tot een vurig rood dat de Amerikaanse esdoorns naar de kroon steekt! Jammer genoeg is zoals bij de meeste Amerikaanse bomen de herfstverkleuring bij ons iets minder uitgesproken…

De bloemen zijn onopvallend maar vertonen duidelijk verwantschap met Davidia, de oosterse tegenhanger van de tupelo. Ze groeien in het najaar uit tot vlezige blauwzwarte steenvruchtjes.

Nyssa sylvatica maakt een penwortel en laat zich daardoor zéér moeilijk verplanten. Ik raad u aan om steeds te beginnen met een plant die in container is opgekweekt. Indien dit niet mogelijk is moet de plant zeker en vast met een draadkluit geleverd worden! Het beste is nog om een vrij jong exemplaar rechtstreeks op de definitieve standplaats aan te planten zodat hij ongestoord zijn wortelgestel kan aanmaken.

Tupelo’s kunnen op extreem natte plaatsen groeien. In Amerika vormen ze samen met o.a. Taxodium gigantische moeraswouden. Ze staan daar met hun wortels voor het grootste deel van het jaar onder het waterniveau. Bij ons groeien ze het liefst op een zure, moerassige of venige grond. Zeker niet op een droge grond planten. Verder is Nyssa sylvatica een echte zonneklopper en is hij vrij windbestendig.

De tupelo is echt iets apart. Het is een ware liefhebbersboom. Met veel zorg en liefde en op de juiste standplaats kan hij uitgroeien tot een botanisch pronkstuk. Wij hebben deze boom recent op een begraafplaats voorzien gecombineerd met Parrotia persica. Het effect mag er echt wel wezen, met Allerheiligen zetten deze bomen de hemel in vuur en vlam…

Deze fiche werd samengesteld in opdracht van Groennet door: