Syringa vulgaris - Gewone sering

Naam

 Syringa vulgaris

Nederlandse naam

 Gewone sering

Familie

 Oleaceae. Olijffamilie

Herkomst

 Zuidoost-Europa. In het midden van de 16de eeuw is de sering door de Vlaamse diplomaat De Busbecq naar West-Europa gebracht.

Categorie

 Heesters. Opgaand en bladverliezend. Tweeslachtig

Hoogte

 tot 6m

Breedte

 3.5m

Blad

 6-12cm lang- enkelvoudig- hartvormig/ eivormig-gaaf. De bladstand is kruisgewijs tegenoverstaand. Syringa vulgaris is te herkennen aan de hartvormige voet  van de bladeren.

Bloei

 Pluimen in wit, paars, violet, purper of lila. Geurende bloemen. Vier kelk- en kroonbladeren.  Te gebruiken als snijbloem.

Bloeitijd

 Bloeit van mei tot juni.

Standplaats

 Doet het goed op een goed bewerkte, vruchtbare bodem. Zonnige plaats. Verdraagt een droge standplaats.  Groeit van nature in struikvegetaties op stenige, zonnige hellingen.

Algemene kenmerken

 Syringa is een opgaande, bladverliezende, voorjaarsbloeiende heester of kleine boom die vroeger veel werd aangeplant in boerentuinen. Vraagt vrij veel ruimte en is daarom minder geschikt voor een kleine tuin. Seringen stellen weinig eisen en hebben weinig verzorging nodig. Daarom is het een ideale plant voor beginnende  tuinliefhebbers.  De oorspronkelijke soort heeft lila bloemen, maar er zijn heel wat cultivars ontwikkeld met zowel enkel- als gevuldbloemige bloemen.

 Verwijder na de bloei de uitgebloeide bloemen zodat er zich in de herfst op deze scheuten nieuwe bloemknoppen kunnen vormen. Wanneer de plant te oud is geworden kan ze flink teruggesnoeid worden. Dat geeft dan wel aanleiding tot een jaar met weinig of geen bloei. Als de planten zijn geënt, groeien er veel wilde scheuten  (opslag) vanuit de onderstam. Deze worden best onmiddellijk verwijderd om te voorkomen dat ze de ent overwoekeren. Dat het een sterke plant is bewijst wel het feit dat hij in Vlaanderen frequent gebruikt wordt in de middenbermen van autostrades.  Seringen zijn ook zeer bruikbaar als snijbloem.

Snoeien

 Als jonge planten niet voldoende vertakken, kan men  insnoeien om de groei te stimuleren. Nadien beperkt het snoeien zich tot het wegnemen van  elkaar kruisende of hinderende takken en/of dode, zieke takken.  Ook uitgebloeide trossen worden weggesnoeid. Snoei deze zeker niet te diep weg. Oudere planten verdragen goed verjongingssnoei.  Na zo'n verjongingssnoei kan het twee tot drie jaar duren  voordat je weer bloemen hebt. Snoeien gebeurt eind winter, begin voorjaar  Syringa vulgaris kan als solitair of in groepen worden  aangeplant.

Cultivars enkelbloemig

• 'Andenken an Ludwig Späth': dieppurper
• 'Cavour': blauw
• 'Charles X': paars
• 'Decaisne': donkerblauw
• 'G.J. Baardse': lilablauw
• 'Hugo de Vries': lila
• 'Jonkheer van Tets': lichtpaars
• 'Leon Gambetta': lila
• 'Lucie Baltet': rose
• 'Marechal Foch': donkerrose
• 'Marie Legraye': wit
• 'Maud Notcutt': wit
• 'Mme Florent Stepman': wit
• 'President Lincoln': blauw
• 'Primrose': creme
• 'Ruhm von Hortsenstein': lichtblauw
• 'Sensation': paarsroze met witte rand. Kleine pluim.
• 'Souvenir de Mme E. Kenis': lichtblauw: violet
   

Cultivars dubbelbloemig

• 'Belle de Nancy': licht paarsroze uit paarsrode knoppen.
• 'Charles Joly': purperrood
• 'Katherine Havemeyer': in knop roze-lila; later mauve-lila- zeer grote pluimen
• 'Madame Lemoine': zuiver wit. Bloeit laat
• 'Michel Buchner': lila
• 'Miss Ellen Willmott': wit
• 'Mme Antoine Buchner': roselila
• 'Mme Casimir Perier': wit
• 'Mrs Edward Harding': paarsrood
• 'Olivier de Serres': blauw
• 'Paul Deschanel': magenta
• 'Paul Thirion': roserood
• 'President Loubet': wijnrood
• 'Professor Hoser': lichtblauw
• 'Rustica': lila
• 'Souvenir d'Alice Harding: wit