Rustig

Ondertussen is het een tijdje geleden dat ik mijn digitale tuin bezocht heb. Nogal veel met andere dingen bezig geweest en dan ’s avonds te moe om voor de computer te hangen. Mijn madam heeft daar een heel andere uitleg voor: te lui. Zegt ze zo een beetje grijnslachend. Waar ik niet mee akkoord ga want al die dingen waar ik zo moe van word waren haar orders die moesten uitgevoerd worden. Denk nu niet dat we hele dagen ruzie maken, we zouden het anders geen vijftig jaar met elkaar hebben uitgehouden. Maar het gaat om allerlei karweitjes waar ik niet te veel verstand heb, of wil hebben, en ge kent dat van uitstel komt afstel.

Maar het was natuurlijk niet allemaal kommer en kwel. Mijn vernieuwde tuin begint er beter uit te zien. Hier en daar nog een plantje tussen gewrongen, de gaatjes waren al opgevuld. Dat komt er van als ge eens een echte tuin gaat bezoeken. Niet zo een prutsding als die van mij. Maar de tuin van Chris Ghyselen uit Oedelem. Een gerenommeerde tuinarchitect met een passie voor bloemen. Het weer viel nog mee toen we thuis vertrokken, maar ginder aangekomen werden de hemelsluizen open getrokken. Het moest weer lukken, al het watertekort van de zomer in een dag met bakken uit de hemel. Wandelen met de paraplu tussen de bloemen en planten. “Singing in the rain”. En toch was het mooi ondanks al dat water. Ik heb daar planten gezien waar ik het bestaan niet van  af wist. De tuin is verdeeld in verschillende kamers met het merendeel vaste planten. Wat me vooral boeide waren de vele soorten persicacaria door eigen veredeling. Dat wou ik dus direct in mijn tuin. Maar helaas, niet te koop. Dus maar naar een tuincentrum en de gekende variëteiten aangeschaft. Ik heb nu toch persicaria. Op het einde van de rondleiding stopt het wel met regenen zeker. Mooi meegenomen, nog eens bloemendorp Kanegem bezoeken. Ginder aangekomen weer prijs. “Singing in the rain part two”. We zijn dan maar een pint gaan pakken en Kanegem  bezocht met de auto.

Over naar mijn tuin nu. Mijn experimentje met Echeveria buiten is goed meegevallen. Eén soort heeft water en wind niet overleefd. Alles staat nu binnen sinds veertien dagen in de veranda. Vandaag nog wat vaste planten gefatsoeneerd. Hier en daar staat nog een roos te blinken in het zonnetje. Kabouter Klus geniet er ook van. Er zit al nieuw leven in de tuin. Vroege narcissen steken al hun neus boven de grond. Een beetje snoei nog deze winter en ik ga eens wat foto’s uitzoeken van deze zomer voor op de website. Tijd voor het een beetje rustig aan te doen. Maar ook dat is relatief. Ik hoor het u al zeggen: rust roest.