In deze viburnums heeft het viburnumhaantje geen trek!

Viburnum, sneeuwbal in het Nederlands, is een prachtige voorjaarsbloeiende heester. Viburnums zijn er in alle soorten en maten. Het zijn gemakkelijke struiken die het ook op zandgrond prima doen. Wij hebben er in onze tuin verschillende gehad. Toch waren het niet allemaal 'blijvertjes'. Viburnum opulus (de Gelderse roos) bijvoorbeeld, heeft het niet gered. Deze struik bloeit in het voorjaar met mooie crèmewitte bloemen. De kers op de taart, zijn de prachtige felrood gekleurde bessen die bovendien de hele winter blijven hangen omdat de vogels ze niet lusten. Klinkt ideaal, niet? Helaas gooit het viburnumhaantje roet in het eten. Dit kevertje vreet het blad van de viburnum aan. Hoewel de Gelderse roos een grote struik is, en het viburnumhaantje maar een klein kevertje, doen ze toch een hoop schade. Zo'n aangevreten struik vonden wij bepaald geen lust voor het oog....

Ook Viburnum plicatum 'Marisii' hebben we uiteindelijk afgevoerd. Ditmaal niet vanwege het Viburnumhaantje maar omdat hij door zijn vorm moeilijk in de tuin in te passen bleek. Viburnum plicatum 'Marisii' heeft een bijzondere wijd spreidende piramidale groeiwijze. Heel majestueus wanneer de plant volgroeid is. De platte crèmekleurige bloemschermen zijn ook echt mooi, maar deze heester moet solitair staan om tot zijn recht te komen. Wij hebben geen gazons (het onderhouden van een gazon is de enige tuinklus waar we allebei een hekel aan hebben) en in de borders bleek hij moeilijk te combineren met andere planten. Wat we er ook omheen plantten, het bleef er rommelig en niet bij elkaar passend uitzien.

Uiteindelijk hebben wij in onze tuin twee viburnums overgehouden: Viburnum x Burkwoodii en Viburnum plicatum 'Rotundifolium'. Viburnum Burkwoodii wordt zo'n 2,5 tot 3 meter hoog en bloeit in april met witte bloemen die rose zijn in de knop en heerlijk geuren. Je ruikt ze door de hele tuin! Deze viburnum kreeg ik van mijn broer. Hij was de struik beu vanwege de bladluizen. Nog een kwaal waar viburnums soms last van kunnen hebben. Wij hebben de struik daarom geplant op de (open) noordzijde van onze tuin. Van luizen wordt namelijk gezegd dat ze niet van koude wind houden en inderdaad heeft het gehate insect zich tot op heden niet vertoond!

Viburnum plicatum 'Rotundifolium' is wat compacter van vorm en groeit langzamer van Viburnum Burkwoodii. Na dertien jaar hebben onze struiken (we hebben er drie), een hoogte van zo'n 1,5 meter bereikt. De meeste vormen van viburnum plicatum bloeien met platte bloemschermen maar deze doet zijn Nederlandse naam eer aan door te bloeien met kogelvormige bloemen die aanvankelijk groen zijn, maar later naar wit verkleuren. Het is een bijzonder rijkbloeiende variëteit die je helaas niet zo vaak ziet in de tuincentrums, maar die wel echt de moeite waard is.

Beide struiken vragen weinig onderhoud. Ze hoeven nauwelijks gesnoeid te worden, hooguit een beetje vormsnoei, en hebben ook verder geen bijzondere zorg nodig. En, ook niet onbelangrijk, beide soorten vallen kennelijk niet in de smaak bij het viburnumhaantje want het blad blijft gaaf. Zo zien wij het graag!

Op mijn blog 'Tuinieren op zand' vind je meer foto's van de viburnums en meer tuininformatie!