2018 is een moeizaam tuinjaar. Eerst die late kou. Daarna idioot hoge temperaturen in het voorjaar. Vervolgens de buxusmot. Dan een langdurige periode van droogte. En komende week, als klap op de vuurpijl, een hittegolf. In 2018 heeft de tuin ons dan ook niet gebracht wat we ervan gehoopt hadden. 

Vooral de droogte, die nu al wekenlang aanhoudt, speelt ons parten. Op lichte zandgrond is het normaliter al een uitdaging om voor voldoende vocht te zorgen, maar deze zomer is het echt niet te doen. Afgelopen week heb ik daarom (vooruitlopend op de hittegolf) de vaste planten in mijn gele tuin bij de grond afgeknipt. Dit deel van de tuin ligt de hele dag in de zon. Ik hield het gewoon niet meer vol om ze drie keer in de week te gieten. En als ik dat niet doe redden de helianthus en heleniums, die nu in volle bloei staan, het niet. Het gaat heel erg tegen je gevoel in om bloeiende planten zomaar af te knippen, maar op deze manier heb ik er volgend jaar in elk geval nog plezier van. Helaas lijkt onze gele tuin, die vorig jaar zo mooi was, nu meer op een slagveld. 

Gelukkig zijn er ook positieve zaken te melden. Onze twee agapanthus planten, die we in een pot hebben staan, hebben nog nooit zo mooi gebloeid. Maar liefst dertig bloemen telde ik in elke plant! Hoe we dat hebben gedaan? Simpelweg door de "regels" met voeten te treden. Over agapanthus wordt veel onzin geschreven. Wij zijn op ons gevoel afgegaan, en dat heeft een goed resultaat opgeleverd. Op mijn tuinblog lees je hoe we het hebben aangepakt en vind je meer foto's van deze pracht. 

Een ander lichtpuntje is onze "kakelbonte" border. Die hebben we het afgelopen najaar aangelegd. Deze border ligt in de halfschaduw en ziet er nog steeds prachtig uit. Als de eupatoriums op kleur komen, is hij op zijn best. Ik hoop binnenkort wat foto's met jullie te delen.