En toen was het opeens herfst ...

Het is al een eeuwigheid (of toch al maanden) geleden dat ik nog iets schreef over al dat jonge plantenleven in de tuin. Er zat wat lappenmand tussen, maar ook veel genieten van al dat moois. En stilletjes kijken hoe het groeit en zo. Vandaar dat ik nu pas weer verslag kom doen.

De grote droogte van deze zomer heeft me nogal wat hoofdbrekens gekost (mij niet alleen, denk ik). Zou dan al die moeite voor niets zijn? Omdat het niet verantwoordelijk was om dagelijks de sproeier aan te zetten, beperkte ik mij tot 2 goedgerichte gietbeurten per week en hield ik de andere dagen mijn vingers en tenen gekruist in de hoop dat dat genoeg zou zijn. Goed gieten aan de voet van de plant, 's avonds als de zon weg was. Over het algemeen bleek dat de goeie truc. Toch waren er een paar verpieterde exemplaren: 4 fuchsia's, 2 lavendels, 2 kogeldistels en een peperboompje. Tja, zonder kleerscheuren kom je zo'n zomer niet door met eerstejaars aanplant. Maar ik kon het niet over mijn hart krijgen om ze zomaar zonder slag of stoot op te geven. Ik liet de droge sprietels staan. Weghalen kan nog altijd later. 

Het hele opzet was om een zo lang mogelijk gerekte bloeitijd te creëren voor de insecten, en tegen de trek aan ook nog wat lekkers voor de vogels in de tuin te hebben. Dat laatste is nog niet voor dit jaar, tenzij we het in de feeders stoppen, maar qua insecten mochten we zelfs deze eerste zomer al niet klagen.

De insecten vonden al de weg: 

Begin deze week begon ik mijn rondje voorbereidingen voor de herfst. Lavendel en vlinderstruiken ontdoen van hun uitgebloeide bloemhoofden, bollen planten (dit tot groot jolijt van onze hond, die dacht dat ik hem nadeed toen ik putjes begon te maken in de grond en er dingen in verstopte), nog eens goed hakken en hier en daar wat wieden, ... Groot waren zowel mijn verbazing als mijn geluk toen ik merkte dat 2 fuchsia's, 1 lavendel, 1 kogeldistel en het peperboompje vanuit de wortel terug aan het schieten waren! 

Het vijgenboompje dat ik vorig jaar in een grote kuip geplant had, heeft het deze zomer zo goed gedaan, dat ik het in volle grond heb moeten zetten. Het was donderdag nog zo warm en vooral poederdroog in de tuin, dat ik bij valavond toch nog maar eens de tuinslang heb uitgehaald om alles eens een frisse dronk te geven. Ik had me de moeite kunnen besparen, want rond middernacht begon het hier te hozen. Ik durfde er niet op te rekenen, want we zitten hier echt in een droge hoek. Maar àls het hier dan eens regent, dan giét het ineens. Enfin, droogte zal voorlopig mijn zorg niet zijn.