Prupp wandelde mijn zo rustige leventje in via internet.

Nadat ik de foto van Prupp zag was ik compleet verloren.

Het glanzende zwarte haar, de glinsterende bruine ogen, de prachtige wenkbrauwen; mijn hart smolt toen ik die foto zag....

We hebben niet eens gechat of ge-emaild.

Met een vlinderende buik sprong ik in de auto en een uur later hadden we onze eerste date. Het was absoluut liefde op het eerste gezicht.

Prupp maakte bescheiden avances en ik viel er voor als een blok. Geen redden meer aan.

Geen moment heb ik er aan gedacht om eens even fact te checken. Karakter en zo bijvoorbeeld.

Nee, Prupp ging mee naar mijn huis en bleef slapen. Gezellig.

Aan mijn voeteneind. Zes weken oud.

Ik vond haar een lief prupje, een kleintje. Vandaar haar naam. Omdat ik niets beters bedenken kon.

Binnenkort, zodra ze puber is heet ze Pruppa. Want iedereen vraagt wanneer ze nu haar echte naam krijgt. Tja... het maakt niet uit want luisteren doet ze toch niet:_)

Als een geboren niet rasechte BoerenDochter (lees Boerenfox) leerde ze mij al snel de echte kneepjes van het tuinieren.

Ze krabde met noeste nijd het mos en onkruid tussen de stenen uit, wat een lieverd! Vrat alle rondslingerende kleikorrels op (vond mij kennelijk wat slordig) , kortwiekte direct alle jonge  Lavendelstruiken tot op de centimeters en borg alle houtsnippers van het pad netjes op in haar mand. Samen met de slakken.

Sjouwde met mijn schepje door de tuin om planten uit te graven, maar ontdekte al snel dat dit ze veel beter kon dan ik door met haar pootjes alles alvast uit te graven. Zodat ik wat minder werk heb. Aandoenlijk hoor.

Prupp is nu 15 weken. Ze heeft besloten dat ze voorgoed bij mij blijft.

Ondanks dat ze inmiddels binnen 1 week ook al 4 hondenkussens kapot gekauwd heeft en energie heeft voor 10 ADHD-ers. Prupp di Pruppa. Ze blijft.