Westerse Karmozijnbes

Algemene omschrijving

De karmozijnbes is een overblijvende vaste plant die haar originele biotoop tot enkele meter hoog zou worden, doch in onze streken zelden hoger dan zo’n anderhalve meter wordt. De plant heeft dikke, holle, roodaangelopen stengels, die in een heel vroeg stadium soms voor verwarring met de Reuzenbalsemien kunnen zorgen. De 10 tot 25 cm lange bladeren zijn langwerpig, spitsuitlopend en gaafrandig.
De bloemen zijn wit tot roodaanlopend, en staan in lange trossen die, door het uitgroeien van de okseltak, tegenover de bladeren komen staan. De bloemen hebben vijf bloemdekbladeren, 10 meeldraden en 10 stampers, en groeien uit tot een 10-delige bes, waarvan de afzonderlijke delen zijn samengegroeid (en dus niet zoals bij een braam tot bolletjes kunnen worden uit elkaar geplukt).
De wortel tenslotte gaat erg diep, en is vlezig van aard.

De plant zaait zich vrij ongegeneerd uit, en duikt op de vreemdste plaatsen op. 

{In België en Nederland wordt Phytolacca americana vaak verward met P. acinosa (incl. P. esculenta), wat veruit de meest gevonden soort is. Phytolacca acinosa is een veel kleinere plant die zelden hoger wordt dan 1 m, met een opgaande bloeiwijze en bredere bladeren. Bovendien vloeit de plant veel eerder: Phytolacca acinosa bloeit vanafmei, terwijl P. americana niet bloeit voor juli.} Bron: Manual of the Alien Plants of Belgium