Zomerklokje

Algemene omschrijving

In tegenstelling tot het (gewoon) sneeuwklokje (Galanthus nivalis) en het lenteklokje (Leucojum vernalis) die beiden niet inheems, maar in onze streken ingeburgerd zijn (zij het al heel erg lang), wordt het zomerklokje als een oorspronkelijk inheemse plant beschouwd. In het wild is het erg zeldzaam, en de rode-lijststatus in België is 'bedreigd'. (In Nederland: 'zeer zeldzaam')
Het zomerklokje wordt echter wel regelmatig in tuinen aangetroffen, en blijkt zich daar beter te handhaven dan het lenteklokje.

De plant vormt een bol en heeft vier tot zes tot 40 cm lange, smalle bladeren. De bladeren zijn giftig.
Het zomerklokje wordt 30-60 cm hoog en bloeit van april tot juni. De plant bloeit in de lente samen met het lelietje-van-dalen – en dus niet in zomer.
Aan de bloemstengel zitten gewoonlijk drie tot vijf tweeslachtige, 2 cm lange bloemen. 

In tegenstelling tot wat de naam 'aestivum' en 'zomerklokje' suggereert, is de normale bloeiperiode van de plant eind maart tot in mei. 
Het verwante lenteklokje (dat één, maximaal twee bloempjes per stengel heeft, maar verder heel sterk op het zomerklokje lijkt), bloeit iets later dan het sneeuwklokje, en had dus ook beter 'winterklokje' geheten.

• Alle typen grond.
• Zonnig of half-schaduw.
• 5 - 10 cm uit elkaar planten.

Onderhoud:  Deze planten vragen weinig aandacht, in zeer droge periode water geven. De bollen blijven in de grond en worden, nadat de bladeren zijn afgestorven, elke 4-5 jaar gerooid, verdeeld en weer geplant.
Groepjes in perken, borders met ervoor vaste planten, rondom bomen en heerster en tussen rozen. Goede snijbloem.

Gebruik: Planten voor verwildering onder licht geboomte, tussen heerster en in border met vaste planten.