Valse indigo (Algemeen)

Algemene omschrijving

De Baptisia australis, bijgenaamd Indigo Lupine te danken aan haar blauw- violette kleur ,  heeft enige opstarttijd nodig en vooral ruimte om zich te ontwikkelen. Het beste kan je haar in een grote groep aanplanten.

De bloeiwijze lijkt op die van Lupine,  maar de plant is steviger en blijft na de bloei ook nog mooi. In tegenstelling tot de Lupine is deze niet gevoelig voor ziektes.

Ze bloeit in mei - juni en verlangt volle zon. 

Na de bloei verschijnen decoratieve grijs-blauwe  peulen waarin zich de zaden vormen. Deze zijn rijp als ze zwart zien.

Ze bloeien het beste als ze ongestoord op dezelfde plaats kunnen blijven staan.

Hoogte ongeveer 120cm

Hommels en bijen komen regelmatig op bezoek.                       

De meeste soorten Baptisia groeien van nature in open graslanden, bossen en langs bermen. Het zijn stoere en langlevende vaste planten die bestand zijn tegen konijnen en herten en geliefd zijn bij insecten. Ze zijn ook hitte-, vochtigheids- en droogtebestendig als ze eenmaal volwassen zijn. Baptisia heeft een zeer breed, natuurlijk bereik waaraan ze goed lijken aangepast, wat betekent dat het gebladerte aangenaam is om naar te kijken vanaf de lente, tot de zomer tot de winter.

De Baptisia kan tot 120 cm hoog worden en 90 cm breed. Ze hebben minstens 6 uur volle zon per dag nodig om te gedijen, hoewel ze het ook goed kunnen doen in lichte schaduw. De ideale bodemsoorten zijn grindachtige, zanderige en goed doorlatende leemachtige bodems. Aanwezigheid van zuurgraad in de bodem kan de ontwikkeling van sommige hybride soorten van de plant belemmeren; kijk goed wat jouw Baptisia nodig heeft. Als de grond te zuur is, kan het toevoegen van kalk helpen de overlevingskansen te vergroten.

Deze bloemen worden rechtop gehouden door trossen of bloemaren met korte stengels die elke bloem aan de hoofdsteel bevestigen. De bloemaren worden 30 tot 60 cm lang en bestaan uit bloemen die op die van de erwtenplant lijken. De bloei is ongeveer 5 weken in maart, april tot begin mei. De stengels zijn geweldige snijbloemen. Als de grond te rijk of te overschaduwd is, kan de Baptista australis wat steun nodig hebben. Nieuwere variëteiten van de plant zijn echter resistenter.

De Baptisia is moeilijk te verplanten door het fragiele wortelstelsel.

Vermeerderen

Je kunt je plant vermeerderen door vers zaad te gebruiken. Haal de zaden uit de peulen vlak voor ze splijten. Zaai de zaden minstens 1 cm diep in 3 delen perliet en 1 deel turf; bij 23 graden zullen ze na ongeveer 2 weken ontkiemen.

Zaad van vorig jaar moet eerst ongeveer 6-12 weken gekoeld worden. Daarna worden geschuurd met schuurpapier of met een mes of een vijl. Dan kunnen ze 24 uur in heet water worden geweekt om de kieming te verbeteren en dan binnen geplant worden. Deze zaailingen kunnen naar de tuin worden verplaatst zodra het risico op vorst is uitgesloten.

Een plant, gekweekt uit zaad, krijgt pas na 3 jaar bloemen.

Baptisia kan ook worden vermeerderd door het gebruik van stengelstekken. Zorg ervoor dat de stengelstekken worden genomen voordat de nieuwe groei te houtachtig wordt en in de late herfst, winter of vroege lente op de grond worden gekapt voordat er nieuwe scheuten verschijnen. De stekken moeten ook lang genoeg zijn om ervoor te zorgen dat ten minste één set bladknoppen zich onder de grond bevindt. Dompel daarna het stengelsnijden onder in een bewortelingshormoon en doe het in een mix van gecomposteerde schors en turf in respectievelijk een verhouding van 3: 1. Handhaaf een hoge luchtvochtigheid met behulp van een glazen pot of een plastic tent. Wortelen zou binnen ongeveer 8 weken moeten plaatsvinden.

Zeer minimale verzorging is vereist door de plant na vermeerdering. Geef direct na het planten goed water en laat de natuur koers nemen. Baptisia wortelt het beste in het voorjaar, wanneer de groei nog zacht is, dus wees voorzichtig om elke impact op het grondoppervlak te vermijden die de groei van de wortels kan beïnvloeden. De diepe penwortels die tot 12 voet diep kunnen worden, maken het verplanten, delen en verplaatsen van de plant moeilijk, omdat dit de plant kan doden. Baptisia is een langdurig en onderhoudsarm geslacht en kan decennia na volledige rijpheid gedijen als het niet wordt verstoord met en in barre omstandigheden.

Er zijn drie belangrijke hybride variëteiten van de baptisia-soort. Dit zijn;

Purple Smoke" (Baptisia x "Purple Smoke"), ook bekend als de valse indigo, een van de oudste gekweekte variëteiten en gemakkelijk te identificeren is als de hybride soort met een paars oog in het midden van de blauwe bloemen met houtskoolgrijze stengels van de alba. Een volwassen plant van ongeveer 4 jaar kan tot 50 bloeiende stengels dragen. De bodem ph. eisen zijn meer aan de zure kant. Deze variant verspreidt zich door ondergrondse wortelstokken en kan zich verspreiden tot 4ft in breedte en 5ft in diepte. Deze cultivar bloeit in juni of juli en heeft de gewoonte om bosjes te vormen. Het duurt 2-5 jaar om volledige volwassenheid te bereiken en is uitstekend voor de achterkant van de grens. De paarse rook combineert goed met de meeste Amerikaanse inheemse soorten en past goed bij grassen voor weidetuinen. Deze soort is geweldig als snijbloem.

"Twilite Prairie blues" (Baptisia × varicolor "Twilite Prairie blues"): dit is een handelsmerk kruising tussen B. australis en de gele Baptisia sphaerocarpa, waardoor paarse bloemen getint met botergeel zijn; deze variant is behoorlijk kleurrijk. Drie jaar oude planten kunnen in de vroege zomer tot 100 bloeiende stengels produceren en worden 4-5ft hoog, waardoor een bossige klomp blauwgroene bladeren ontstaat en zich tot 7ft breed verspreidt. De bloei duurt enkele weken met een groot gebladerte-effect voor de rest van het seizoen. Het gedijt in zones 4-9 in de volle zon of halfschaduw. De Twilite prairies blues kan een breed scala aan bodemgesteldheid verdragen, waaronder droogte in de zomer. Ze zijn geweldig voor zowel gedroogde als snijbloemen, of voor een wintereffect in de tuin. Het is geweldig in het midden of achter in een zonnige rand. Omdat het elke vorm van verstoring kwalijk neemt, moet u ervoor zorgen dat u voldoende ruimte creëert voor de groei ervan. Voortplanting zonder vergunning voor deze soort is verboden

De witte Wilde Indigo, ook Baptisia alba, witte valse indigo of B. leucantha Is een baptisia-soort die wordt geïdentificeerd door zijn witte bloemen tegen donkere stengels. De plant is geurvrij met grote bloemen tot achttien centimeter lang die aan de bovenkant van de plant voorkomen. Bloemen zijn groot en komen voor aan de bovenkant van de plant. Nieuwe spruiten van de plant lijken erg op asperges wanneer ze in het voorjaar van de grond duwen. Deze cultivar heeft twee grote stipules aan de basis van 3-delige bladeren, wat het effect geeft van vijf blaadjes in plaats van drie. Na de eerste nachtvorst wordt de hele struikachtige plant zwart, wat zorgt voor een mooi contrast in het herfstlandschap. Naarmate de herfst vordert naar de winter, barsten de sterke stengels aan de basis en dragen winden deze plant, over de prairie, en verdelen het zaad. Deze soort komt vooral voor in tallgrass prairie maar komt ook voor in open bossen en bermen. Het verspreidingsgebied is gecentreerd in het Midwesten en strekt zich uit naar het zuiden tot Texas en Florida. Het is bekend dat het eerder bloeit in de zuidelijke delen van het verspreidingsgebied en later het verder naar het noorden gaat. De witte indigo vereist de volgende pH van de bodem: Zuur (pH<6>

Het hertenbestendige karakter van de Baptisia-plant is slechts een van de vele aantrekkelijke eigenschappen die hij bezit. De schoonheid ligt in het aanpassingsvermogen aan verschillende weersomstandigheden en bodems; de beschikbaarheid van verschillende kleuren bloemen voor de soort; Het onderhoudsarme karakter en de veelzijdigheid ten opzichte van andere bloemen of planten in de tuin. Vertrouw erop dat de Baptisia er overal mooi uitziet! Wil je niet ontdekken dat je deze schoonheden in je tuin wilt hebben?!