Lievevrouwebedstro

Algemene omschrijving

Lievevrouwebedstro is een in onze streken winterharde vaste plant. (Let op: ‘Winterhard’ betekent dat de plant onze winters goed verdraagt, niet dat je ze in de winter ook ziet!)

Het is een laagblijvend kruid (15 centimeter), dat zich via zijn dunne wortelstokken langzaam kan uitbreiden, zonder dat het echt gaat woekeren. Aan de rechtopstaande, vierkante stengeltjes staan kransen van een achttal blaadjes, die elk ongeveer een halve centimeter breed en ongeveer drie centimeter lang zijn. De blaadjes zijn aan de rand ruw behaard (zie ook Naamgeving).

In mei bloeit het kruid met platte, vertakte trosjes witte, kruisvormige bloemetjes.

Na de bloei ontstaan bolvormige vruchtjes met een doorsnede van enkele milimeters, die haakvormige borsteltjes bezitten waarmee ze zich kunnen vasthechten aan kleding of aan de vacht van passerende dieren.

Bedstro is gemakkelijk te onderscheiden van de andere leden van het geslacht Walstro (Galium) doordat het kruid een typische geur verspreid als het na het plukken begint te verwelken. Vaak wordt die geur vergeleken met versgemaaid gras, maar ik vind het veel aromatischer.

Teelt en Oogst

Lievevrouwebedstro gedijt het best in frisse (vochtig maar niet winternat), humusrijke bodem in schaduw tot halfschaduw. Een plekje in de zon is ook mogelijk, maar echt goed gedijen zal het kruid daar niet.

Je kunt het kruid vermeerderen door scheuren of door zaaien. Let erop dat de bodem zeker in de beginfase voldoende vochtig wordt gehouden.

Het Lievevrouwebedstro wordt geoogst in april tot juni, vlak voor of in het begin van de bloei. Omdat de samengestelde cumarines tijdens het verwelken uiteenvallen in eenvoudiger verbindingen die de geur veroorzaken, ruikt gedroogd en drogend Lievevrouwebedstro sterker dan het verse kruid.