Vingerlimoen
Algemene omschrijving
De vingerlimoen is een citrusplant, behoort tot de Wijnruitfamilie (Rutaceae), en is afkomstig uit het subtropische deel van Oost-Australië.
De plant moet binnenshuis op een lichte koele plek (5-10 gr.C) overwinteren, krijgt dan ca. 1 x per week een klein beetje water en kan na de vorst weer naar buiten. Eenmaal buiten kun je de vingerlimoen langzaam aan weer steeds meer water geven.
In de winter is de plant in zijn rustperiode, hij hoeft dan ook niet bemest te worden, dat kan weer met in het gietwater opgeloste vloeibare mest toe te dienen (kuipplantenmest of mest voor citrusbomen) ca. 1 x per 2 á 3 weken in de periode april t/m september. Hoewel de vingerlimoen zeer droogtebestendig is, is het een dorstige én tevens hongerige plant, en zal dus dankbaar zijn voor voldoende mest en water. Haal de vingerlimoen naar binnen als de buitentemperatuur onder de 5 graden Celsius begint te komen.
De vingerlimoen kan 2 tot 7 meter hoog worden, maar is een langzame groeier. In het groeiseizoen zullen er nieuwe scheuten aangemaakt worden die je naar behoefte in de herfst wat bij kan snoeien voordat de plant weer naar binnen gaat. De plant heeft net zoals de citroen stekels en stevig blad, de stekels zijn echter naaldachtiger en het blad is kleiner. De vingerlimoen krijgt heerlijk geurende wit-roze bloesem het blad geurt ook. Normaal gesproken is de vingerlimoen een bladhoudende plant, hier kan hij tijdens de overwintering blad verliezen en weer uitlopen als hij weer naar buiten kan. Omdat de bloei hierin de winterperiode plaats vindt, dus binnenshuis, kun je de bestuiving een handje helpen door de ruimte voldoende vochtig te houden.
De vruchten zijn langwerpig, ca. 10 cm. lang en ca. 3 cm. in doorsnede, en lijken een beetje op een vinger, kunnen recht of een beetje gekromd zijn. De schil kan geel, (donker)groen of (donker)rood, bruin tot bijna zwart van kleur zijn en is dunner dan die van de citroen. Wanneer je de vrucht opensnijdt of openbreekt kun je de kaviaarachtige pitloze vruchtvleesbolletjes uit de schil drukken. Afhankelijk van de schilkleur is het vruchtvlees geel, roze, oranje, rood of groen. Het vruchtvlees is zeer sappig en verfrissend, het heeft een frisse, licht zoetzure, aromatische limoensmaak. De bolletjes vruchtvlees ‘ploppen’ in de mond als je er op kauwt. Het vruchtvlees kan zo gegeten worden, maar er kan bijvoorbeeld ook vruchtensap of marmelade van gemaakt worden, of het kan in visgerechten en salades worden verwerkt. In tegenstelling tot ander citrusfruit is het vruchtvlees van de vingerlimoen goed in te vriezen en te ontdooien zonder dat dit afbreuk doet aan kwaliteit zoals bijvoorbeeld smaak, structuur, kleur. De (hier niet makkelijk verkrijgbare) vruchten zijn, net zoals de citroen, een tijdje goed houdbaar. Zet de plant niet in de volle grond maar in een kuip op een zo zonnig mogelijke lichte plek, met eventueel een beetje schaduw. Bij het in het voorjaar weer naar buiten verhuizen van de vingerlimoen in het begin opletten voor verbranding van het blad.
Je kunt de vingerlimoen planten in speciale citrusgrond,maar gewone potgrond kan ook, de plant is niet zo kieskeurig. Belangrijk is dat de wortels nooit nat komen te staan, daar kan de vingerlimoen slecht tegen. Zorg dus voor een goede drainage. Omdat de plant niet van wortelverstoring houdt, kun je met verpotten het beste wachten totdat het echt noodzakelijk wordt.
