MijnTuin.org
Wil je gepersonaliseerde informatie ontvangen over jouw tuin?
Heb je reeds een MijnTuin.org account? Aanmelden
Registreer je nu gratis!
Foto: Sint-Janskruid

Groeit in 1921 tuinen

Latijnse naam
Hypericum perforatum
Andere benamingen
Hertshooi
Hoogte
1 - 100 cm
Kleur
Winterhard
Ja
PH
Kalkrijk, Neutraal
Vochtigheid
Droog, Normaal
Licht
Zon, halfschaduw
Evergreen
Bladverliezend

Algemene omschrijving

Sint-Janskruid is een 60 tot 70 cm hoge, overblijvende plant met kleine blaadjes en vertakte stengels met eindstandige bijschermen van goudgele bloemen.

De stengel is enigszins roodachtig, rond op doorsnede met twee uitspringende lijsten. De bladeren zijn tegenoverstaand en zittend, aan de onderzijde enigszins blauwig van kleur. Ze bevatten doorschijnende oliekliertjes die, als de blaadjes tegen het licht worden gehouden, op gaatjes lijken. De bloemen hebben vijf kelkbladeren en vijf ongelijke kroonbladeren die ook bezaaid zijn met oliekliertjes. Bij fijnwrijven van de bloemen tussen de vingers komt een rode kleurstof te voorschijn.

De vrij lange meeldraden die bovendien in groot aantal voorkomen gevende bloemetjes nog meer een “stralend” uiterlijk.
De vrucht is een driehokkige doosvrucht met gesnavelde, eivormige vruchtjes. Ondergronds bevindt zich een wortelstok.

De plant kent zijn hoofdbloei in de periode van de zomerzonnewende, maar wordt tot in september bloeiend aangetroffen.

Het kruid is genoemd naar Sint-Jan, omdat het hoogtepunt van de bloei op de feestdag van Sint-Jan valt (24 juni), ook is St. Jan de Heilige van het Licht, zijn feest valt in de periode van het oude Midzomerfeest, waaraan de Sint-Jansvuren nog herinneren. De bijnaam "jaag den duvel" geeft aan dat sint-janskruid volgens overleveringen vroeger ook wel als afweerkruid werd gebruikt om zich te beschermen tegen hekserij, magie of andere mogelijke gevaren.

Men vindt het kruid terug op droge bermen, braakliggend land, aan bosranden en open plekken. Soms groeit het Sint-Janskruid in massa’s bijeen, zodat grote oppervlakten door zijn aanwezigheid geel of roodbruin worden gekleurd: een gevolg van het feit dat bloemen van deze plant één dag na het ontluiken reeds verwelken en dan een bruinrode kleur aannemen. De bloemen bevatten twee kleurstoffen, een gele en een rode; de laatste, hypericine genaamd, is onder meer aanwezig in kleine kliertjes die overal de kelk- en kroonbladen bedekken.

Teelt en Oogst

Sint-Janskruid vraagt een goeddoorlatende tot droge bodem en een standplaats in zon tot halfschaduw. De plant laat zich vlot vermeerderen door zaaien of scheuren, beide zowel in voor- als najaar.
Het kruid wordt geoogst bij het begin van de bloei, en vers of gedroogd verwerkt.
Ook de bloemen (voor de bereiding van Sint-Jansolie) worden geplukt als ze zich net geopend hebben. (De olie bereid uit droog kruid, bevat eveneens de werkzame stoffen, maar blijft kleurloos. Daarom wordt algemeen gekozen voor verse bloemen, omdat veel mensen de rode kleur met de werkzaamheid associëren.

Sint-Janskruid bevat een fototoxische stof, de rode kleurstof of hypericine, hetgeen betekent dat er onder invloed van licht, meestal zonlicht, een reactie optreedt die de huid ernstig kan aantasten, gaande van huidirritatie tot brandwonden!  Vooral de UV-A stralen zijn hier de oorzaak van. Het is dus zeer belangrijk Sint-Janskruid bv. niet te snoeien in volle zon, tenzij je je handen en armen degelijk beschermt.

Ook bij regelmatige en langdurige inname van dit kruid als bv. antidepressivum kan een overgevoeligheid van de huid aan (zon)licht optreden en hetzelfde geldt voor crèmes en zalven die op basis van Hypericum perforatum bereid worden.

Berichten over deze plant