Wilde Marjolein

Algemene omschrijving

Marjolein doet het vooral goed op een zonnige standplaats. De grond moet voedzaam zijn en eerder aan de kalkrijke kant. Rekening houdend met zijn natuurlijke rotsachtige habitat, is het vanzelfsprekend dat een goed doorlaatbare of gedraineerde grond noodzakelijk is, vooral tijdens natte winters, steenpuin in de grond verwerken is hiervoor ideaal. De invloed van klimaat, seizoen en grond zijn bepalend voor de smaak en niet zozeer de vele cultivars die bestaan. Planten geplukt in de mediterrane streken zullen een veel sterker aroma hebben dan de inheems gekweekte planten. Oregano kan ook zeer gemakkelijk gekweekt worden in pot of kuip op het terras (zorg er echter voor dat deze groot genoeg zijn zodat de plant  makkelijk kan uitgroeien).

Oregano is ook een mooie borderplant, vooral de roze bloemenpracht komt tot zijn recht in rotstuinen.

De plant is vrij goed bestand tegen ziekten en insecten, het wordt zelfs aangewend om samen met zwavel in mierengaten of holen te strooien of te stoppen, de beestjes gaan zowaar op de vlucht!

In zijn 'wilde' vorm is Origanum vulgare een zeer variabele, bossige vaste plant met opgaande, paarsbruine stengels, en breed eirond, vaak roodgetint blad tot 4 cm lang. Paarsroze bloemen in vertakte trossen in de zomer.
De wilde vorm heeft de sterkst smakende Origanum, en wordt daarom minder culinair toegepast, al is het een must op pizza…
De Wilde Marjolein is beschermd in Nederland en België.

Enkele cultivars:

• Origanum vulgare ‘Album’: De bekendste witbloeiende kweekvorm blijft met zijn 30cm veel lager dan de soort. De plant groeit bossig, met opvallend lichtgroen blad. Hij bloeit in de nazomer.
• Origanum vulgare 'Aureum': Deze plant wordt ook wel goudmarjolein genoemd vanwege de goudgele kleur van het blad, vooral in het voorjaar. Op zeer zonnige plaatsen kan het verbranden. Het wordt dan eerst wit en daarna bruin. Tegen de tijd dat de plant gaat bloeien, in juli, verkleurt het blad groengeel. De lavendelkleurige tot zachtroze bloemen vallen niet erg op.
• Origanum vulgare ‘Charlie Gold’: Deze goudmarjolein groeit min of meer bodembedekkend, met kleiner blad dan dat van de Aureum. Het blad heeft hetzelfde nadeel van snel te verbranden in de volle middagzon.
• Origanum vulgare ‘Compactum’: Deze compacte groeiwijze en uitbundige bloei maken deze cultivar tot één van de meest geliefde vormen. Hij zit bovendien dik in het blad, dat zeer geschikt is als keukenkruid. Deze bodembedekker van hooguit 20 cm hoog bloeit in de nazomer met violetroze bloemen. Hij is zeer geschikt als vlakvuller, randplant en voor potcultuur.
• Origanum vulgare creticum: In een gespecialiseerde marjoleincollectie in het Engelse Kent wordt deze plant Origanum creticum genoemd. Hij wordt ongeveer 30cm hoog en valt op door de dichte pluimen met heel veel minuscule bloempjes eraan. Ze zijn wit met een vleugje lichtroze en trekken enorm veel insekten (vooral zweefvliegen) aan.
• Origanum vulgare ‘Hortense’: Onder deze ongeldige naam worden zeer uiteenlopende hybriden aangeboden. Marjoleinsoorten kruisen gemakkelijk wanneer ze in de tuin in elkaars buurt worden gezet. Uit die hybriden werden talloze tuinvormen geselecteerd.
• Origanum vulgare var. Samotrake: De bloeiende scheuten van deze variëteit worden ong. 40cm lang. In de nazomer bloeien ze met talrijke witte bloempjes, die zeer in trek zijn bij insekten. Het blad is grijsgroen.
• Origanum vulgare ‘Thumble’s Variety’: In het voorjaar zijn de bladeren van deze cultuurvorm bleekgeel. Zodra de zon krachtiger wordt, verkleuren ze groengeel en tegen de tijd dat de planten gaan bloeien, zijn ze lichtgroen. Anders dan de andere goudbonte vormen heeft deze geen last van verbranding van het blad. De planten worden tussen de 30 en 40cm
  hoog en bloeien in de nazomer met onopvallende vuilwitte bloempjes.

Gebruik: https://docs.google.com/Doc?docid=0AWCpbFvnMF5vZGczOGtyanRfNmZ2aGZrZmdo&hl=nl&authkey=COq_wvkB