Lavandin 'Alba'
- Latijnse naam
- Lavandula x intermedia 'Alba'
- Variëteit van
- Lavendel (Lavandula)
- Hoogte
- 0 - 110 cm
- Kleur
- Planten tags
Algemene omschrijving
Opgaand groeiende, sterk aromatische witte lavandin. Bloeit door tot de herfst.
Van jongs af aan streng snoeien, met name in het voorjaar en niet te kort voor de winter.
Witte lavandin duikt onder zeker 6 verschillende cultivar namen op terwijl er slechts 2 verschillende klonen zijn. Ik ga er tot iemand mij van het tegendeel overtuigt van uit dat 'Hidcote White en 'Alba dezelfde cultivar zijn.
'Alba is de meest vorkomende witte lavandin die vrijwel altijd onder de verkeerde wordt aangeboden als L. angustifolia 'Alba of L. ang. 'Hidcote White en in Engeland ook wel als L. x interm. 'Large White .
Opgaand groeiende, sterk aromatische witte lavandin, tot het najaar herbloeiend. Streng snoeien, met name in het voorjaar om te voorkomen dat de plant kaal wordt van onder. Witte lavandin duikt onder zeker 6 verschillende cultivar namen op terwijl er slechts 2 verschillende klonen zijn volgens mijn waarnemingen. Deels is dat toe te schrijven aan vertalingen van de oorspronkelijke naam, soms werd er, al dan niet bewust, een nieuwe naam aan een reeds bestaande cultivar gegevn. Ik ga er tot overtuigend tegenbewijs van uit dat 'Hidcote White en 'Alba dezelfde cultivar zijn.
'Alba kan worden gerubriceerd onder de Mitcham Group vanwege de typische groeiwijze.
De eerste vermelding van het bestaan van witte lavendel treffen we aan in de werken van de Vlaamse botanicus Lobelius in 1581 (Kruydtboek) als 'witte launder . het is waarschijnlijk geen lavandin die daar wordt beschreven. Pas vanaf 1838 wordt vrijwel zeker witte lavandin beschreven hoewel deze zeer waarschijnlijk al rond 1580 werd gekweekt. Witte lavandin kan ook spontaan voorkomen in het wild. Het is ook heel goed mogelijk dat de Engelse Koningin Henrietta Maria al grote groepen witte lavandin in haar borders in Wimbledon had
in de 15e eeuw.
Lavandula x intermedia is de kruising van L. latifolia x L. angustifolia. We komen ze veel tegen in tuinen maar ook op de franse lavendelvelden (hierover meer bij L. x int. 'Grosso ) De kruising komt in het wild voor waar vegetaties van L. angustifolia en L. latifolia aan elkaar grenzen. Ze kan zich zelf vanwege een oneven chromosomen aantal niet voortplanten. Ze vormen geen zaad en bloeien daardoor ook langer door. De kou maakt er een keer een eind aan, als uw snoeischaar dat niet al deed zoals het eigenlijk hoort.