Maackia

Algemene omschrijving

De maackia's zijn tot nu toe uiterst zeldzaam in Europese tuinen en parken, hoewel het geen echt veeleisende gewassen zijn uit ecologisch oogpunt. Ze groeien in elke leem-zandbodem, zoals de alluviale gronden aan de oevers van rivieren. Ze groeien echter tamelijk langzaam. De Maackia komt uit Oost-Azie. Zoals zijn naam al aangeeft bevindt het vaderland van de Maackia amurensis zich op de oevers van de rivier de Amoer, Vooral in Mantsjoerije. Daar is het een hoge boom met afvallend blad, onevengeveerd, ongeveer 20 cm lang. De bladeren zijn samengesteld uit vele kleine kortgesteelde blaadjes, die min of meer tegenoverstaand en ongedeeld zijn. De groenachtig witte bloemen zijn niet groot, maar ze vormen soms eindstandige trossen in de vorm van pluimen. Maackia amurensis bloeit zeer vaak middenin de zomer, in juli. De vruchten zijn lange smalle peullen, die openbarsten als ze rijp zijn. Hij wordt vermeerderd uit zaad; de zaden hebben een voorbewerking nodig. Ze moeten vrij lang in lauw water geweekt worden. Men kan hem ook vermenigvuldigen door wortelstek, 's winters genomen en in april uitgeplant.

De Maackia's, die de naam dragen van een Russische botanicus, Richard Maack (1825-1886) maken over het algemeen deel uit van de derde golf van invoer uit Oost-Azie. De Chinese, Koreaanse en Japanse soorten kwamen Europa pas in de twintiger en dertiger jaren van deze eeuw binnen, maar de Maackia amurensis was een voorloper. Hij maakte deel uit van de nieuwe ontdekkingen van de tweede helft van de 19e eeuw, aangezien hij in 1864 in Europa ingevoerd werd. De Maackia is voorhands in Europa een boompje dat maar 6 meter hoog wordt; debeschrijvingen van Chinese soorten spreken over hoogten van 5 tot 23 meter. Hij is van waarde voor een arboretum.