Grote Kaardebol

Algemene omschrijving

De grote kaardebol of wilde kaardebol (Dipsacus fullonum, synoniem: Dipsacus sylvestris), behoort tot de kaardebolfamilie (Dipsacaceae). De plant wordt ook wel weverskaarde genoemd. In Nederland is de grote kaardebol wettelijk beschermd.

De grote kaardebol komt oorspronkelijk uit Noord-Afrika (Maghreb), Voor-Azië en Europa, maar komt tegenwoordig overal in de gematigde streken voor.
De plant is tweejarig en kan 70-150 cm hoog worden. De bladeren zijn twee aan twee tegenoverstaand en de vergrote bladvoet werkt als opvangbakje voor water.
De lila bloempjes zijn klein en ongesteeld en staan bij elkaar op een hoge ineengedrongen tros (hoofdje). Ze hebben een 5-9 cm lange gemeenschappelijke 'kelk' (het omwindsel). Elk bloempje heeft naast een eigen vergroeidbladig omwindseltje ook nog een kelk van stijve haren. Een bloempje heeft vier meeldraden, één stamper en een onderstandig vruchtbeginsel met één zaadknop.
De bloei begint vanuit het midden van de bloeiwijze en bloeit tegelijk naar boven en beneden. Hierdoor zijn twee bloeiende ringen te zien.
De kaardebol produceert veel nectar en trekt daarom veel insecten zoals solitaire bijen en hommels. (Bron Wiki)

Een kaardebol is een geneeskrachtige plant die een bloedzuiverende werking heeft, maar ze is bovendien ook eetlustopwekkend, urine-afdrijvend en zweetafdrijvend werkt.
Uit de wortel en het blad worden tegenwoordig wel smeersels samengesteld om de pijn bij reuma en jicht te bestrijden, ook maakt men er een inwendig in te nemen medicijn van tegen tuberculose.
De werkzame bestanddelen zijn: glycosiden, anorganische zouten.

Hoe te verwerken?
De wortel (late zomer); in schijfjes drogen. Hiervan kan een afkooksel (decoct) gemaakt worden, dat als een kruidenthee wordt gedronken.
Vaak wordt beweerd, dat de kaardebol een vleesetende plant is, doch dit klopt niet echt:
Het blad van de kaardebol is stengelomvattend, er zo ontstaat een tamelijk diepe beker om de stengel. Hierin verzamelt zich regenwater en vocht uit de plant zelf. Insecten die hierin terechtkomen, worden vervolgens verteerd.
Om echt als een vleesetende plant te worden beschouwd, zouden de verteerde bestanddelen vervolgens door de plant moeten worden opgenomen, en dat gebeurt niet. Wel een vleesverterende, maar geen vleesetende plant dus.
De bewering dat kaardebol een vleesetende plant is, blijft echter hardnekkig de ronde doen, want het klinkt natuurlijk wel mooi.
Overigens, vogels komen wel eens drinken van het water in die kelken, en het vocht moet toch wel de voedingswaarde van een leuk bouillonnetje hebben...
Vroeger werd het vocht uit de kelk ook wel gebruikt om er oogziekten mee te genezen.